کد مطلب:235320 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:173
کرامت 40
محدث قمی - رضوان الله علیه - در كتاب فوائد الرضویه در شرح حال شیخ مهدی معروف به ملا كتاب - كه آرزو داشت در راه مكه از دنیا برود و بالأخره هم به آرزوی خود رسید - می نویسد:
شیخ علی گفت: در سفری كه به زیارت حضرت رضا علیه السلام مشرف می شد، من در خدمت شیخ مهدی، امین مخارجش بودم.
تا به مشهد مقدس وارد شدیم؛ پول ما پس از چند روز زیارت تمام شد؛ و كسی را هم نمی شناختیم كه وجهی به عنوان قرض از او بگیریم؛ ناچار جریان را به مهمانهای همراه شیخ گفتم؛ آنان برخاسته، متفرق شدند و من و جناب شیخ به حرم مطهر مشرف شدیم.
پس از نماز و زیارت - در حالی كه شیخ دست به دعا برداشته بود - شخصی را دیدم كه در كنار شیخ ایستاده و كیسه ی پولی - كه در دست داشت - در
[ صفحه 228]
دست شیخ نهاد؛ همینكه شیخ آن كیسه را در دست خود دید به آن شخص گفت: شما اشتباه كردید كه كیسه را به من دادید (منظورش این بود كه شاید به دیگری بایست می دادید)
اما آن شخص گفت:
اما علمت ان لكل امام مظهر و ان الامام علی بن موسی الرضا علیه السلام متكفل لا حوال الغرباء.
مگر نمی دانی كه هر امام مظهر صفاتی از صفات الهی است و این بزرگوار، علی بن موسی الرضا علیه السلام متكفل احوال غریبان است. این كیسه ی پول از جانب آن حضرت است كه به تو رسیده است.
مرحوم شیخ از این امر، متحیر ایستاده بود؛ چون نظرش به من افتاد، اشاره كرد كه نزد او روم؛ چون نزد او رفتم، كیسه را از میان دستش برداشتم. به بازار رفتم و برای شب غذایی مطبوع فراهم كردم، شب هنگام همه ی رفقا جمع شدند؛ چون چشمشان به آن غذا افتاد، با تعجب گفتند:
تو كه امشب ما را مأیوس كرده بودی - در حالی كه غذای امشب از شبهای قبل لذیذتر و بهتر است - من جریان كیسه ی پول را برای آنان شرح دادم و گفتم كه در آن كیسه سیصد یا دویست اشرفی بود.
مرحوم مروج صاحب كرامات رضویه می نویسد:
به همین جهت حضرت رضا علیه السلام معروف به ضامن غریبان است؛ و در حكایت ابوالوفای شیرازی حضرت رسول صلی الله علیه و اله در خواب، دستورهایی به او می دهد و در خصوص توسل جستن دوستان اهل بیت از جمله فرمودند: به جهت سلامتی در سفرها و صحراها و دریاها حضرت رضا علیه السلام را به شفاعت نزد خدا ببر و در دعای توسل به محمد و آل طاهرین آن حضرت چنانكه در مفاتیح الجنان
[ صفحه 229]
نقل نموده:
اللهم انی اسئلك بحق ولیك الرضا علی بن موسی علیه السلام الا سلمتنی به فی جمیع اسفاری فی البراری و البحار و القفار و الاودیة و الفیافی من جمیع ما اخافة و احذره انك رؤوف رحیم.
خدایا! تو را به ولیت علی بن موسی الرضا علیه السلام سوگند می دهم كه مرا سالم بداری در تمام سفرهایم در بیابانها و دریاها و صحراها و دره ها و جنگلها از آنچه می ترسم و بیم دارم؛ تو رؤف و مهربانی!
جودی تبریزی می گوید:
ای كه سلطان خراسان و شه ارض و سمایی
شاه اورنگ قضا خسرو اقلیم رضایی
نه خدا گویمت؛ اما به صفات و به جلالت
عقل حیران شده گوید نه خدایی نه جدایی
قادری سازی اگر عزل، شهی را زمقامش
یا دهی افسر سلطانی عالم، به گدایی
خطه ی توس شد از یمن تو چون وادی ایمن
مشهد از نور چون سینه ی سینا به سنایی
گو به موسی كه بیا، رفت دگر لن، ز ترانی
نظری كن به خدا گر بودت شوق لقایی
همچو حق بود نهان روی تو در پرده ی غربت
حق عیان گشت ز رخسار تو از سر خفایی
[ صفحه 230]
شیخ علی گفت: در سفری كه به زیارت حضرت رضا علیه السلام مشرف می شد، من در خدمت شیخ مهدی، امین مخارجش بودم.
تا به مشهد مقدس وارد شدیم؛ پول ما پس از چند روز زیارت تمام شد؛ و كسی را هم نمی شناختیم كه وجهی به عنوان قرض از او بگیریم؛ ناچار جریان را به مهمانهای همراه شیخ گفتم؛ آنان برخاسته، متفرق شدند و من و جناب شیخ به حرم مطهر مشرف شدیم.
پس از نماز و زیارت - در حالی كه شیخ دست به دعا برداشته بود - شخصی را دیدم كه در كنار شیخ ایستاده و كیسه ی پولی - كه در دست داشت - در
[ صفحه 228]
دست شیخ نهاد؛ همینكه شیخ آن كیسه را در دست خود دید به آن شخص گفت: شما اشتباه كردید كه كیسه را به من دادید (منظورش این بود كه شاید به دیگری بایست می دادید)
اما آن شخص گفت:
اما علمت ان لكل امام مظهر و ان الامام علی بن موسی الرضا علیه السلام متكفل لا حوال الغرباء.
مگر نمی دانی كه هر امام مظهر صفاتی از صفات الهی است و این بزرگوار، علی بن موسی الرضا علیه السلام متكفل احوال غریبان است. این كیسه ی پول از جانب آن حضرت است كه به تو رسیده است.
مرحوم شیخ از این امر، متحیر ایستاده بود؛ چون نظرش به من افتاد، اشاره كرد كه نزد او روم؛ چون نزد او رفتم، كیسه را از میان دستش برداشتم. به بازار رفتم و برای شب غذایی مطبوع فراهم كردم، شب هنگام همه ی رفقا جمع شدند؛ چون چشمشان به آن غذا افتاد، با تعجب گفتند:
تو كه امشب ما را مأیوس كرده بودی - در حالی كه غذای امشب از شبهای قبل لذیذتر و بهتر است - من جریان كیسه ی پول را برای آنان شرح دادم و گفتم كه در آن كیسه سیصد یا دویست اشرفی بود.
مرحوم مروج صاحب كرامات رضویه می نویسد:
به همین جهت حضرت رضا علیه السلام معروف به ضامن غریبان است؛ و در حكایت ابوالوفای شیرازی حضرت رسول صلی الله علیه و اله در خواب، دستورهایی به او می دهد و در خصوص توسل جستن دوستان اهل بیت از جمله فرمودند: به جهت سلامتی در سفرها و صحراها و دریاها حضرت رضا علیه السلام را به شفاعت نزد خدا ببر و در دعای توسل به محمد و آل طاهرین آن حضرت چنانكه در مفاتیح الجنان
[ صفحه 229]
نقل نموده:
اللهم انی اسئلك بحق ولیك الرضا علی بن موسی علیه السلام الا سلمتنی به فی جمیع اسفاری فی البراری و البحار و القفار و الاودیة و الفیافی من جمیع ما اخافة و احذره انك رؤوف رحیم.
خدایا! تو را به ولیت علی بن موسی الرضا علیه السلام سوگند می دهم كه مرا سالم بداری در تمام سفرهایم در بیابانها و دریاها و صحراها و دره ها و جنگلها از آنچه می ترسم و بیم دارم؛ تو رؤف و مهربانی!
جودی تبریزی می گوید:
ای كه سلطان خراسان و شه ارض و سمایی
شاه اورنگ قضا خسرو اقلیم رضایی
نه خدا گویمت؛ اما به صفات و به جلالت
عقل حیران شده گوید نه خدایی نه جدایی
قادری سازی اگر عزل، شهی را زمقامش
یا دهی افسر سلطانی عالم، به گدایی
خطه ی توس شد از یمن تو چون وادی ایمن
مشهد از نور چون سینه ی سینا به سنایی
گو به موسی كه بیا، رفت دگر لن، ز ترانی
نظری كن به خدا گر بودت شوق لقایی
همچو حق بود نهان روی تو در پرده ی غربت
حق عیان گشت ز رخسار تو از سر خفایی
[ صفحه 230]